80 jaar vrijheid: Finding Sergeant Hendrickson
De zoektocht naar de eigenaar van een armband. Een reis vol toevalligheden. Een verhaal over een sergeant in oorlogstijd.
Eind september 2000 raapt een 10 jarige jongen een zilveren armband op. Hij zoekt samen met zijn vader oorlogsresten in de dijk bij Bakkersdam noordelijk van Herpt.
Het is vinder Willem-Wouter Dijkstra en zijn vader Will snel duidelijk dat de armband toebehoorde aan een militair. Vooral Amerikaanse mariniers kregen van de familie of kochten zelf zo’n soort armband als extra identificatiemiddel. Over de vondst van de armband verschijnt een artikel in het Brabants Dagblad. Daar reageert het programma Man Bijt Hond op en dat levert een uitzending op TV op. De zoektocht naar de soldaat begint. Contact wordt opgenomen met veteranenorganisaties, ambassades van Canada en Noorwegen, met allerlei instanties in Nederland. De medewerking is fantastisch, er komen aanwijzingen en adviezen maar de eigenaar blijft onbekend. De jaren verstrijken en het wordt 2016.
Er komt contact met Amerikaan Wayne Morgan. Ex-marinier en verbonden aan de organisatie Wikitree in de USA met familiestambomen. Wayne plaatst een oproep in het Canadese militair-historische tijdschrift Legion. Legion wordt onder andere verzonden aan veteranen.
Op 4 mei 2016, de dag van de Nationale Dodenherdenking, komt een bericht van Wayne. Wayne schrijft: “I’ve got him”. De oproep is gelezen door een zoon van de soldaat, Jim Hendrickson. Jim stuurt enkele foto’s van documenten. Het klopt precies. Het nummer op de armband blijkt 2582 te zijn, het legernummer. R.N.A. staat voor Royal Netherlands Army. En Peg 43 blijkt Reg 43 te zijn. Reg staat voor Reginald.
De soldaat blijkt een Nederlander te zijn met de volledige namen Reinier Arnoldus Dirk Hendriksen, geboren te Zoeterwoude op 25 december 1902. Reinier komt uit een tuindersfamilie, vertrekt in de twintiger jaren naar Amerika en Canada om er bloembollen te verkopen. Hij vestigt zich in Canada, trouwt met een Ierse. Samen krijgen ze drie dochters en twee zonen. Onder andere door de crisis heeft het gezin het financieel moeilijk. In februari 1941 sluit Reinier zich aan bij het Nederlandse leger (Free Dutch Army) in Canada, vertrekt naar Engeland en wordt geplaatst bij de Prinses Irene Brigade. Reinier krijgt een commando opleiding en maakt carrière. In september 1944 landt de Prinses Irene Brigade in Normandië en wordt onder Brits bevel ingezet in Frankrijk, België en Nederland. Reinier wordt ingedeeld bij Gevechtsgroep III en wordt achtereenvolgens bevorderd tot soldaat 1e klasse, korporaal en uiteindelijk tot sergeant in januari 1945.
Na ingezet te zijn op vele plaatsen in Frankrijk, België en Nederland krijgt de Prinses Irene Brigade de taak om de zuidelijke Maasoever te bewaken tussen Heusden en Engelen. De Duitse troepen zitten verschanst in Het Land van Heusden en Altena en de Bommelerwaard. Gevechtsgroep III zit twee periodes bij Heusden/Herpt in de dijk. Van 10 april tot en met 22 april en van 26 april tot en met 6 mei 1945. In een van deze periodes raakt Reinier zijn armband kwijt. Reinier is als sergeant betrokken bij de gevechten om Hedel waar de Prinses Irene Brigade de Duitse troepen aanvalt. Voor zijn inzet krijgt Reinier persoonlijk een ondertekende tevredenheidsverklaring van Prins Bernard.
Na de capitulatie van het Duitse leger bezoekt Reinier onder andere zijn familie in Zoeterwoude, viert de bevrijding uitbundig mee en keert terug naar Canada waar hij eervol ontslag krijgt. Zoon Jim weet zich te herinneren dat Reinier moeite had om weer te wennen aan het burgerleven. Reinier pakt de draad op en begint samen met zijn zoon Reginald een klussenbedrijf, vooral gericht op tuinonderhoud. Als gevolg van roken sterft hij in 1968 aan longkanker, 66 jaar oud.
De armband gaat terug naar de familie
Nu bekend is dat Reinier de armband verloor, gaat de familie Dijkstra aan de slag om de armband terug te geven aan de familie in Canada. Via het Ministerie van Defensie en diverse archiefdiensten komt het complete, gedetailleerde personeelsdossier van Reinier beschikbaar. Het toeval wil dat de dochter van Reinier, Mary, haar man Joe Schuringa en kleinzoon Darren Schuringa in juni 2016 in Nederland zijn voor familiebezoek. De Dijkstra’s ontmoeten het drietal in Herpt en nemen ze mee naar de vindplaats van de armband. Er worden afspraken gemaakt die er toe leiden dat in oktober 2016 ten huize van Mary en Joe Schuringa bij Toronto Canada de armband wordt overhandigd aan dochter Mary en ,zoon Jim in het bijzijn van vele familieleden.
