Dick van der Maat

Toen we voor de derde keer binnen onze families dezelfde trouwambtenaar kregen, zeiden we bij haar binnenkomst zachtjes tegen elkaar: “geef me een stukje blauw”…

Het gedicht waar ze de vorige twee keer ook al mee was begonnen, en inderdaad, we kregen het stukje blauw deze keer ook weer. Ons bruidspaar kreeg dezelfde speech met als enige aanpassing dat de namen waren veranderd. Tijd voor actie dacht ik. Zodra er binnen onze gemeente een vacature voor trouwambtenaar komt ga ik solliciteren en laten zien dat het ook anders kan. Zo gebeurde het dat ik nu al een aantal jaren huwelijken voltrek met een lach en een traan, maar vooral dat eerste.

Ik kom graag bij jullie thuis om met jullie kennis te maken. Hebben jullie huisdieren of aparte hobby’s? Vervolgens schrijf ik ons gesprek uit in alleen maar steekwoorden. De rest moet in de trouwzaal gebeuren. Omdat ik een theatrale achtergrond heb, is alles pure improvisatie. Het wordt langzaam een soort van “talkshow” (soort van hè!) in de trouwzaal. Er wordt heel wat afgelachen en ik sleep soms nog wat attributen mee ook.

Er valt een last van de schouders van bruidspaar en familie. Niemand hoeft rechtop te zitten en pootjes te geven, maar samen beleven we een gezellig ontspannen half uur. Serieuze momenten worden er zeker ook in verwerkt indien nodig (overleden dierbaren die er niet bij kunnen zijn) of gewenst. En uiteraard gaat het ja-woord zoals wettelijk ook wordt verwacht. Maar verder maken we er vooral samen iets persoonlijks van en zal je bij mij nooit iets horen wat je al eerder hebt gehoord.